انجمن هنری خروس‌جنگی و بیانیه سلاخ بلبل
آرم انجمن هنری خروس جنگی
انجمن هنری خروس جنگی مجمعی پیشرو در زمینه طرح عرصه‌های هنر نو خاصه ادبیات، تئاتر، موسیقی و نقاشی بود. هدف خروس‌جنگی‌ها «مبارزه در برابر کهنه پرستی و سنت گرایی به دور از واقعیات زمانه» بیان شده است.آرم انجمن که نقش روی جلد مجلهٔ خروس جنگی است، توسط جلیل ضیاءپور و نام خروس جنگی، به پیشنهاد غلامحسین غریب انتخاب شده بود. علت انتخاب چنین نامی این است که خروس از نظر ظاهر اندام موجودی قرص و مهاجم، و از نظر رنگ آمیزی جلوه گر،از نظر هویت (در ادبیات قدیم ما) نمایندهٔ فرشته بهمن و به عنوان طلایه، وظیفه‌اش بیداری مردم بود. پس خروس (آن هم جنگی) را انتخاب کردند تا نمایندهٔ زیبایی و نیز مبارز بودن آنها باشد.
مجله خروس جنگی
اعضای مؤسس انجمن هنری خروس جنگی برای ترویج افکار و عقاید هنری خود لازم دانستند که نشریه‌ای داشته باشند تا بتوانند گفتنی‌های خود را به وسیلهٔ آن منتشر کنند تا بازگوی زبان حال مردم باشد. بنابراین به انتشار مجله‌ای به نام خروس جنگی اقدام کردند و در آن مطالب تازه‌ای را عنوان کردند که تا آن زمان در مجلات ایران مطرح نشده بود. همچنین از اعضاء میهمان که با انجمن همکاری می‌کردند می‌توان از نيما يوشيج، بهمن محصص، سهراب سپهري،مرتضی حنانه و بسیاری دیگر از روشنفکران و هنرمندان نوجوی آن دهه نام برد، که در دفتر این انجمن گرد هم جمع می‌شدند و به بحث و جدل و گفتگو می‌پرداختند. لازم به ذکر است، نیما یوشیج به نشانهٔ همکاری با انجمن و مجلهٔ خروس جنگی از شعر «خروس مي‌خواند » شروع کرد که در شمارهٔ اول آن مجله چاپ شد.
مجله خروس جنگی در دو دوره منتشر می‌گردد:
خروس جنگی(دوره اوّل): نطفه خروس جنگی در آتلیه نقاشی جلیل ضیاءپورنقاش مدرنیست در سال۱۳۲۷ بسته می شود. نو آوری دوره اول خروس جنگی در قصه و نقاشی است ،دوره ای بین سال های ۲۸و ۲۹ در پنج شماره ،و زیر نظر جلیل ضیاء پور(نقاش)،منوچهر شیبانی (شاعر)،حسن شیروانی (منتقد)،غلامحسین غریب(قصه نویس) منتشر می شود .
خروس جنگی (دوره دوّم): اهمیت خروس جنگی در شماره های دوره دوم آن است ،دوره ای که شیبانی و ضیاءپور از آن بیرون می‌روند وهوشنگ ایرانی به هیئت تحریریه مجله راه می‌یابد،و ناگهان انقلاب جیغ بنفش در خروس جنگی به راه می افتد و مجله ،درست در خورِنامش می‌شود.اولین شماره دوره دوّم خروس جنگی زیر نظر غلامحسین غریب،حسن شیروانی و هوشنگ ایرانی در اوّل اردیبهشت ۱۳۳۰ منتشر می شود.
و سر انجام این سه تن غریب،شیروانی،ایرانی اصول هنری خود را تحت عنوان سلاخ بلبل به شرح زیر اعلام می دارند.
بیانیه سلاخ بلبل
١-هنر خروس‌جنگی هنر زنده‌هاست. این خروش، تمام صداهائی را که بر مزار هنر قدیم نوحه‌سرائی می‌کنند خاموش خواهد کرد.
٢- ما به نام شروع یک دوره‌ی نوین هنری، نبرد بیرحمانه‌ی خود را برضد تمام سنن و قوانین هنری گذشته آغاز کرده‌ایم.
٣- هنرمندان جدید فرزند زمانند و حق حیات هنری تنها از آن پیشروان است.
۴- اولین گام هر جنبش نوین با درهم‌شکستن بت‌های قدیم همراه است.
۵- ما کهنه‌پرستان را در تمام نمودهای هنری: تاتر، نقاشی، نوول، شعر، موسیقی، مجسمه‌سازی، محکوم به‌نابودی می‌کنیم و بت‌های کهن و مقلدین لاشه‌خوار را درهم می‌شکنیم.
۶-هنر نو که صمیمیت با درون را گذرگاه آفرینش هنری می‌داند، سراپای جوشش و جهش زندگانی را در خود دارد و هرگز از آن جداشدنی نیست.
٧- هنر نو بر گورستان بت‌ها و مقلدین منحوس آنها به‌سوی نابود کردن زنجیر سنن و استوار‌ساختن آزادی بیان احساس پیش می‌رود.
٨- هنر نو تمام قراردادهای گذشته را می‌گسلد و نوی را جایگاه زیبائی‌ها اعلام می‌دارد.
٩- هستی هنر در جنبش و پیش‌روی است. تنها آن هنرمندانی زنده هستند که تفکر آنها به دانش نوین استوار باشد.
١٠- هنر نو با تمام ادعاهای جانب‌داران هنر برای اجتماع، هنر برای هنر، هنر برای......تباین دارد.
١١- برای پیشرفت هنر نو در ایران باید کلیه‌ی مجامع طرفدار هنر قدیم نابود گردند.
١٢- آفرینندگان آثار هنری آگاه باشند که هنرمندان خروس‌جنگی به‌شدیدترین وجهی با نشر آثار کهنه و مبتذل پیکار خواهند کرد.
١٣.مرگ بر احمقان
انجمن هنری خروس‌جنگی
غریب، شیروانی، ایرانی
برگرفته ازکتاب تاریخ تحلیلی شعر نو به قلم شمس لنگرودی
